Yazar Dr. Vedat Tüfekçi, Çanakkale Cephesi’nde esir düşen Osmanlı askerlerinin Mısır’da bulunan kamplara götürüldüğünü, burada bazılarının burada gördükleri kötü muamele nedeniyle gözlerini kaybettiğini ve bununla ilgili de birçok belgenin bulunduğunu kaydetti. Dr. Tüfekçi, bunun, kamplarda bizzat yaşamış kişilerin ifadeleri veya esirlerin hatıratları ile de sabit olduğunu ifade etti.

Çanakkale Savaşları’nın üzerinden 110 yıl geçmesine rağmen savaşla ilgili yeni detaylar ortaya çıkıyor. Araştırmacı- Yazar Dr. Vedat Tüfekçi, yaptığı araştırmalarda ulaştığı arşiv belgesinde Çanakkale Savaşları’nda esir düşen Osmanlı askerlerinin Mısır’da bulunan kamplara götürüldüğünü, burada uğradıkları birçok kötü muameleyle gözlerini kaybettiğini ortaya çıkardı. Dr. Vedat Tüfekçi, bununla ilgili de birçok belgenin bulunduğunu kaydetti.

‘BİNLERCE ESİR GÖRMEYEN GÖZLERLE VATANLARINA DÖNMEK ZORUNDA KALDI’

Dr. Vedat Tüfekçi, ulaştığı bu arşiv belgelerindeki bilgilere dikkat çekip, “Türk askeri bulaşıcı hastalık ve temizlik gerekçesiyle zorla dezenfekte havuzlarına sokulmuş. Suya normalin üzerinde ilaç katılarak bir çeşit işkence yapılmış. Başlarını ilaçlı suya sokmak zorunda kalan esirlerin gözleri ciddi hasar görmüş. Mısır kamplarındaki Türk esirleri arasında en yaygın hastalık, göz hastalıklarıydı. Esirlere uygulanan yanlış tedavi sonucu binlerce esir görmeyen gözlerle vatanlarına dönmek zorunda kaldı. Savaş süresince ve hatta savaştan sonra tartışılan bir konu da esirlerin gözlerinin değişik bahanelerle çıkarılmalarında kasıt olup olmadığıdır. Yaşadığı iklime uygun olmayan bir bölgede, Türk esirlerinin gözleri özellikle deniz kenarındaki kumlardan gelen güneş ışıklarından zarar görüyordu. Ayrıca bulaşıcı olan diğer göz hastalıkları da esirlerden birbirlerine geçti. Kısa sürede pek çok esir bu hastalıklara yakalandı” dedi.

‘GÖZÜN İYİLEŞMEYECEĞİNİ SÖYLÜYORLARDI’

Dr. Tüfekçi, “Tedavileri belki de mümkün olduğu halde Türk esirlerinin göz hastalıklarına yakalanmalarını fırsat bilen bu kişiler, esirlerin gözlerine bir damla ilaç sürerek gözlerinin kızarmasına neden oluyor ve hemen arkasından gözün iyileşmeyeceğini söyleyerek esirlerin gözlerini zorla çıkarıyorlardı. Oysaki bu hastalık, sadece iklim şartları, bölgede yaygın olan bir bulaşıcı hastalık veya güneşin kumda yansıması sebebiyle esirler arasında görülmüş olsaydı pek çok Mısırlının bundan etkilenmesi gerekirdi” diye konuştu.

‘GÖZ AMELİYATLARININ BİRDEN SON BULMASI İDDİALARI GÜÇLENDİRİYOR’

Mısır halkı arasında göz hastalıklarının yaygınlığına dair dönemin yazılı basınında veya hastane raporlarında bir kayıt olmadığına dikkat çeken Dr. Tüfekçi, “Türk tarafının esirlerin gözlerinin çıkarıldığını iddia etmeleri, bunu dünyaya duyurabilmeleri ve Türklerin Milli Mücadele’de elde ettikleri başarı sonrası kamplardaki göz ameliyatlarının birdenbire son bulması, Ermenilerin Türk esirlerini bilerek ve isteyerek kör ettikleri iddialarını güçlendirmektedir” dedi.

‘YAŞANANLAR ESİRLERİN HATIRATLARIYLA SABİT’

Dr. Tüfekçi, şöyle devam etti:

“İngilizler, Türk esirlerinin gözlerinin çıkarılmasını tıbbi bir gereklilik olarak savundu ve bu konuda Ermeni doktorların teşhislerinin doğru olduğuna hükmetti. İngiliz yönetiminin Türk esirlerini kasten kör etmeleri ihtimali düşünülemese de Osmanlı Devleti’nin bu yöndeki iddialarını ciddiye almaması ve bu göz ameliyatlarına engel olmaması en azından ihmali olduğunu göstermektedir. Mısır kamplarında esirlerin gözlerinin değişik sebeplerle çıkarılması, kamplarda bizzat yaşamış kişilerin ifadeleri veya esirlerin hatıratları ile de sabittir. Bu ifadeler ise Türk Tarih Kurumu tarafından kitaplaştırılacak.”